يكي از قشنگ‎ترين و فراموش نشدني‎ترين خاطرات من از دوران كودكي‎ام‎، رفتن به كنار رودخانه و نشستن در حاشيه آن بود. در آنجا از سكوت و آرامش لذت مي‎بردم‎، جريان آب را تماشا مي‎كردم‎، به‎ صداي آواز مستانه پرندگان گوش مي‎سپردم و با خش خش برگ‎هاي درختان هم آوا مي‎شدم‎. درختان‎ خيزران را مي‎ديدم كه زير فشار باد خم مي‎شدند و بعد با قدرت تمام به سر جاي اول خود باز مي‎گشتند و دوباره صاف مي‎شدند. هر وقت به ياد توانايي خم و راست شدن درختان خيزران مي‎افتم‎، واژه مقاومت در ذهنم نقش مي‎بندد. اين واژه در معناي انساني‎، توانايي تحمل ضربه‎ها، غصه‎ها و مشكلاتي است كه‎ احساساتمان را محدود مي‎كنند. آيا تا به حال عصباني شده‎ايد؟ آيا تا به حال احساس كرده‎ايد كه به نقطه‎ انفجار رسيده‎ايد؟ اگر چنين است‎، يعني خوشبختانه از سانحه‎اي جان سالم به در برده‎ايد كه توانايي شرح‎ آن را داريد. زندگي‎، آميزه‎اي از اوقات تلخ و شيرين است‎. پس دفعه ديگر كه يكي از آن لحظاتي را تجربه‎ كرديد كه شما را به مرز انفجار مي‎رسانند، به آرامي خم شويد ولي نشكنيد! نگذاريد آن لحظات توان‎تان را تحليل ببرند. با اميد به فردايي بهتر و شرايطي بهتر، در مي‎يابيد كه براي هر مشكلي‎، راه‎حلي وجود دارد. هر وقت شرايط زندگي دشوار مي‎شود، از خود مقاومت نشان دهيد. مانند درخت خيزران‎، در طوفان‎ها خم شويد، ولي نشكنيد.